CW pt. 7

Weer tijd voor een nieuwe blog, nieuw blok, nieuwe Culturele woensdag, nieuwe kansen. We kregen een week van te voren de opdracht ons afval te bewaren. Een smerig klusje zou je misschien denken, daarom was het ook niet de bedoeling om organisch afval of gebruikte zakdoeken e.d. te bewaren, en moest je hetgeen dat je meenam natuurlijk wel even schoonmaken. En toen was het zo ver, de dag dat je al je opgespaarde afval mee moest nemen was aangebroken. Helaas was een groot deel van mijn afval weggegooid omdat ik het niet op een al te handige plek had opgespaard. Ik was een beetje laat omdat ik naar de tandarts moest, in die tijd hebben de klassen enkele filmpjes gezien die in relatie stonden met het thema van vandaag. De eerste opdracht waarmee we met onze neus het afval in moesten was een verband zoeken tussen je afval. Hier een overzicht van wat er van mijn afvalverzameling over was:

Gesorteerd op plastic, karton en piepschuim.

De volgende opdracht was om al het afval van iedereen op een grote hoop te gooien....

Allereerst ontstond er een hoopje..

En er kwam meer bij..

En nog meer..

Tot er een behoorlijke berg lag.

Nog meer..

Het eindresultaat.

Hierna moest je in groepjes van 5 een eigen selectie van het afval maken. Zo pikte een groep al het transparante plastic er tussen uit, en anderen weer al het afval van italiaanse producten. Met dit afval moest dan een beeld worden gevormd. Ons groepje pikte alles met het "Ik kies bewust" logo er op uit de afvalberg.

Het startschot was gegeven.

Met dit afval maakten wij een groot "Ik Kies Bewust" logo, met als achterliggende gedachte dat het bij deze producten enkel om het logo gaat, terwijl de producten die dit logo hebben lang niet allemaal even duurzaam of gezond zijn. Het is meer een merknaam dan een keurmerk.

Ik vond het een interessante Culturele Woensdag, ik baal er wel van dat ik niet al m'n afval mee heb kunnen nemen. Maarja, de volgende Culturele Woensdag speelt zich af in een park in de buurt van Hereveen, dat wordt een lange reis voor mij... Maar het park zal zeker de moeite waard zijn.

CW pt. 6

Vandaag moesten we aan de slag met het woord 'poëzie'.

De opdracht was dat we dit woord uit gingen beelden door middel van verschillende dimensies. Dit kon in beeld, geluid, kleur, geur, noem maar op. En wij moesten dit creeeren in de stad; het oude centrum of de Leidsche Rijn. Dit moesten we dan vastleggen en aan het eind van de middag met iets presentabels komen. Ons woord was dus poezie, we begonnen maar meteen met brainstormen. "Water", "vloeien", "ritmische bewegingen" en "emotie" waren enkele woorden waar we steeds op terug kwamen. Het stadsdeel dat wij toegeschreven kregen was het oude centrum. We besloten om op een poëtische en abstracte wijze een filmpje in elkaar zetten over het verhaal van iemand die door de stad loopt en bij bepaalde plaatsen in de stad wordt herinnerd aan het verleden. Het beeldmateriaal is vooral genomen rondom de grachten (met dit herfstweer zorgt het voor mooie beelden qua kleur) en kleine steegjes en slopjes. Helaas heb ik nog geen toegang tot het filmpje, maar ik zal het er zo snel mogelijk op zetten als dat wel kan. Ik vond de opdracht leuk om te doen, ik ben ook zeer geïnteresseerd in film en ik vind het altijd een leuke uitdaging om er mee in de weer te zijn. Ik hoop dat er nog meer van dit soort opdrachten komen!

CW pt. 5

Vandaag was het de bedoeling dat we op eigen houtje musea gingen bezoeken in onze hoofdstad. Zo moesten we onder andere naar het Stedelijk Museum, de Nieuwe Kerk en het Beeldhalwerk. Het culturele avontuur van Rosa, Sandy, Kris en mij begon rond 10 uur bij het Stedelijk Museum. Ik vond dat er opvallend veel performance- en videokunstwerken te zien waren, en relatief weinig kunst in de vorm van schilderijen of beelden. Het bleek dus dat het Stedelijk Museum een nieuwe ingang had, ik heb het oude nooit gezien, dus ik kon niet echt goed vergelijken. De ingang vond ik wel erg uitnodigend met haar rode loper en hoge plafond. Mijn opvattingen over het interieur van het gebouw was dat ik het een zeer open inrichting vond,  met veel wit en hoge plafonds. Er waren  wel veel ruimtes waar echt niets te zien was (ook niet na goed kijken, zo ontdekten we hier in een ogenschijnlijk lege ruimte toch een kunstwerk). Bovendien vond ik dat er wel een mooi contrast ontstond van allemaal moderne kunst in een klassiek pand, wat de werken des te meer er uit laat komen en dus zeker wel extra gewicht aan de collectie geeft.

Als je goed kijkt is er een driehoek te zien

Hierboven een van mijn favorieten in het museum, een ietwat grafisch gedecoreerde ruimte wat de aandacht trok als je vanuit een andere ruimte die richting op keek.

In een andere ruimte maakten vrijwilligers deel uit van het performance-kunstwerk One Million Years van On Kawara. Men kon zich er voor opgeven om een miljoen jaar aan jaartallen voor te lezen. Deze performance wekte bij de toeschouwers vooral op het eerste moment verwarring op, waarna het fascinatie opwekte, en het was natuurlijk ook wel enigszins humoristisch.

"Eighthundredfourtyfivethousandsevenhundredtwentyseven B.C..."

Ook kon je zelf deel uitmaken van het museum, er was een ruimte waarin voor iedereen een streepje van zijn/ lengte met zijn/haar naam erbij kwam te staan. Ik vond het interessant en erg leuk en interessant, je zag heel mooi een gemiddelde lengte ontstaan als dikke zwarte band om de muur. Ik kreeg een klein beetje het gevoel vereeuwigd te staan in het museum (al zal het na een paar maanden vast weg worden gehaald) Zie hier mij op redelijk eenzame hoogte;

hier is goed het gemiddelde te zien

Verder stond de Nieuwe Kerk voor ons op het programma, waar we de installatie van Krijn de Koning gingen bezichtigen en beklimmen. Na de ietwat steile trap te hebben beklommen viel het mij meteen op dat de ornamenten in de kerk die normaal altijd hoog boven iedereen uittorent nu heel goed te zien viel. Het bood mooi de mogelijkheid om de details van dichtbij te bekijken. Het plaatste de toeschouwer in een heel interessant oogpunt, ik vond het erg indrukwekkend. In het midden van de stellage waren allemaal kleine gekleurde kamertjes ingebouwd, wat ik een leuke en speelse wending vond geven na het zien van het voornamelijk grijs,bruin en gouden kerkinterieur. Er was ook de mogelijkheid om onder de stellage door te lopen. Al die stalen buizen maakten het moeilijk om nog veel van het kerkinterieur goed te kunnen zien. Het was ook wel een heel stuk donkerder dan boven. Het was in zeker zin ook wat krapper, de buizen vormden een pad dat je kon lopen, in tegenstelling tot de bovenkant van de stellage waar je gewoon rond kon lopen.

Last but zeker not least was het Beeldhalwerk in Amsterdam-Noord. We stapten de veerpont op om vervolgens naar een wat verwaarloosd industrieterrein aan de haven te lopen. Het Beeldhalwerk bevond zich hier in een grote loods, ik vond de omgeving en het gebouw zeer sfeervol, een soort vergeten 'urban wasteland', een soort moderne wildernis. Helaas had m'n camera een beetje last van kuren, ik had graag wat plaatjes willen schieten van de omgeving. Eenmaal in het pand kreeg ik m'n camera al weer aardig aan de praat. Het tentoonstellingsconcept is denk ik consumptie, aangezien veel werken van (rest)afval was gemaakt. Het zou ook kunnen dat het individu centraal staat, aangezien je zelf heel dicht op de kunstwerken zit en zo'n beetje overal wel aan mocht zitten/in mocht klimmen/doorheen mocht lopen. Zelf had ik het zo zeker ook wel gedaan, ik vind het vele malen sfeervoller als alles zo dicht op elkaar staat, dan dat er voor ieder werk een aparte grote lege ruimte wordt gemaakt.

Wat ik ook heel interessant vond waren de maquettes van studenten van de TU Delft die zij hebben gemaakt in het kader van Amsterdam-Noord een impuls te geven. Jammer genoeg waren mijn batterijen nu toch echt leeg, maar ze hebben zo'n indruk op mij gemaakt dat ze in mijn geheugen staan gegraveerd.
Al met al vond ik het een geweldige Culturele Woensdag, ik heb weer eens veel van de kunstwereld gezien wat ik nog nooit eerder had gezien. De volgende week zullen we weer wat op school gaan doen met de 6e editie van de CW, ik ben benieuwd...

CW pt. 4

Jardin d'email, Jean Dubuffet

Rietveld Paviljoen, Gerrit Rietveld.

De locatie voor deze vierde editie van de Culturele Woensdag was dit keer het Kruller-Muller museum in de Veluwe. Ook hier moesten we op ons eigen houtje heen (wat een bikkels maken ze toch van ons. 8) ) Nadat bij mij ieder onderdeel van de OV-keten die ik moest afleggen minstens 10 minuten vertraging had, trof ik Sandy en Kris om vervolgens per auto naar het park te rijden. Bij de entree was het mogelijk het park in te gaan per fiets, dit werd ook zeker aangeraden gezien de locatie (de Hoge Veluwe). Maar uit pure gemakzucht gingen we met de auto. We verzamelden ons in de Beeldentuin, en dan wel bij het paviljoen van Gerrit Rietveld. Het gebouw was erg statisch, en in een zeker zin vrij simpel, maar ik vond het toch een imposant gebouw door het spel van lijnen, en het ritme van de stenen dat steeds terugkeert in het gebouw. Erg open en ik vond het een futuristische ondertoon hebben, iets dat mij wel aanspreekt.

Rietveld Paviljoen

 De beeldentuin is een groot terrein met de meest uiteenlopende beelden en sculpturen. Er was ook een tuin in de beeldentuin, namelijk de Jardin d'email. Dit parkje (wat zich met een beetje fantasie zich uitstekend zou lenen als skatepark) was wit met veel zwarte lijnen, een spel van abstracte vormen (zoals de boom hieronder te zien) en veel trapjes en ophogingen. Dit zwart-witte landschap vormde een sterk contrast met de strakblauwe lucht (het was topweer) en het groen dat in overvloed was.

Joost was ook dit keer weer van de partij, hier te zien hoe hij een foto neemt.

 Onze reis zette zich voort en we kwamen bij een kunstwerk waar al de nodige verhalen over rondgingen, we waren namelijk aangekomen bij de trap, waar ooit eens iemand lelijk van af was gevallen en daarom niet toegankelijk was. Het kunstwerk van Krijn Giezen heet dan ook, hoe toepasselijk, Kijk Uit Attention. Toch wel jammer dat het niet meer toegankelijk is voor het publiek, ik was er graag op geklommen want het uitzicht had vast fantastisch geweest.

Kijk uit, Attention!

 Maar goed, de reis ging wederom weer verder. Na enige tijd van dwalen door het bosrijke gebied zagen we tussen de bomen een waar kasteeltje staan. Dit kasteeltje is een baksteensculptuur gemaakt door de Deense architect/beeldhouwer/schilder Per Kirkeby. Al zijn bakstenen constructies zijn gemaakt met enkel hele en halve bakstenen. Ik had nog nooit eerder van Per Kirkeby gehoord, maar dit bouwwerk vond ik zeer inspirerend. Ik vind het een bepaalde harmonie geven door dat er maar twee maten baksteen zijn gebruikt. Een mooie aanwinst voor mijn referentieboek. :)

Het was nog een aardige klim om er in te komen

 We kregen ook nog een opdracht om die middag in het park uit te voeren. We moesten iets in het park een spoor achter laten, en je moest daarbij gebruik maken van materialen uit het park. We hadden gekozen om de hele grond te bezaaien met driehoeken, een vorm die vanuit zichzelf nooit in een bos te vinden is.

Ik vond het zeker een goede Culturele Woensdag, veel nieuwe werken gezien van kunstenaars waar ik nog niet van had gehoord, het heeft weer gezorgd voor de nodige inspiratie en toevoegingen aan mijn referentieboek. De volgende week op ons eigen houtje naar onze hoofdstad, dit keer zonder docenten. Dat belooft een interessante dag te worden, ik kijk er naar uit!